Lijstjestijd: Onze filmposters van 2019!

beste filmposters 2019

Wij houden van filmposters. Of niet, want er zijn ook genoeg slechte posters hoor. Dit jaar vielen ons vijftien filmposters positief op. Die zetten wij dan ook graag in het zonnetje. Dat betekent niet dat we de film ook perse goed vonden, maar vaak was het wel een reden om de film of documentaire te willen zien. Komen al die posters, waarbij we ze hebben proberen te sorteren op thema.

Natuur

Natuur is vaak heel mooi. Zo ook op de eerste drie filmposters. Drie van de vier natuurelementen komen daar op terug, namelijk aarde, water en lucht.

De poster van Free Solo zegt eigenlijk wel genoeg. Bungelend aan een te steile berg, met alleen maar leegte onder je. Het risico dat je valt is er, want aangelijnd is de goede man niet. Een uitdagende documentaire ook, waarbij je meer komt te weten over de waaghals (of gek!) die de steile wand beklimt. Dat wil je ook wel weten als je de poster zo ziet.

Water zien we op de poster van De Patrick. Een film die we nog niet gezien hebben, maar mede gezien deze poster nog wel willen zien. Wat opvalt is dat de poster op zijn kop is. Water moet vallen, maar in dit geval ‘hangt’ het. Wij vragen ons dan ook af of we het antwoord op die vraag krijgen als we de film nog gaan zien.

De lucht kon haast niet mooier worden verbeeld dan op de filmposter van Monos. Een film die zich grotendeels in de hooggebergten afspeelt, verborgen voor de bewoonde wereld. De donkere contouren maken deze poster af, waarbij je jezelf afvraagt wat de film gaat brengen. Vooral ook gezien de blinddoek van het personage op de voorgrond.

Lijkt vrolijk, is het niet

Soms denk je dat iemand vrolijk is, maar blijkt die persoon dat niet te zijn. Ray & Liz en Joker zijn daar een goed voorbeeld van.

Liz (uit Ray & Liz) ziet er kleurrijk uit, net als haar puzzel, maar een mooi leven heeft ze niet. Een echte kitchen sink-film, en die zijn niet bepaald vrolijk te noemen.

Wij zijn ook de enige in Nederland die Joker volgens mij niet hebben gezien. De poster doet in ieder geval voorkomen dat het een vrolijk persoon is. Door de andere Batman-films weten we dat dit niet het geval is. Wat men ziet, is niet altijd waar!

Vandaag is rood…

Rood is echt zo een kleur die van het beeld spat. We willen hier graag vijf films benomen, waar Free Solo en Joker overigens net zo goed tussen hadden kunnen staan, want zonder hun rode kledingstukken hadden ze op de filmposter niet opgevallen.

Met een documentairenaam als Oma en Chris & de Rode Auto kon het uiteraard niet anders dat de poster rood is. In Nina Wu had dat niet perse gehoeven, maar de kleur rood is in dit geval een statement. Die staat voor kracht en weerstand. Krachtig is ook wat Climax is. Krachtig, bombastisch en nog veel meer termen eigenlijk. Dat rode in de poster sluit daar in ieder geval perfect op aan.

Een rode jurk staat centraal in In Fabric. Niet raar dus dat die op de poster te zien is. Dat deze in een paspop is een kapotte paspophoofd is gemonteerd is ook niet raar, want de jurk is moordlustig! In Solaris zit tenslotte wat minder rood, maar die poster is echt een plaatje. Het dromerige uit de film is goed vertaald naar de filmposter.

We zien het zwart-wit in

Twee zwart-wit documentaires, die allebei verschillen. In Celibaat lijkt de kleur bewust te zijn weggelaten, want de broeders leven een celibaat leven. Bij The Trail is het logisch dat de poster zwart-wit is, want alle historische beelden zijn ook zwart-wit. Het goede aan die poster is dat daaruit eigenlijk al blijkt wat de uitkomst gaat zijn van het show-proces. Overigens vonden wij de documentaire zelf verschrikkelijk om te aanschouwen.

Engel vinden wij de mooiste filmposter van het jaar. Bewust plaatsen wij hem onder de noemer zwart-wit. Wereldkampioen wielrennen Thierry zit er namelijk helemaal doorheen. Een vakantie in Senegal moet verlichting brengen. Hij wordt verliefd op een prostituee, waardoor hij eigenlijk steeds verder afglijdt. Op de filmposter heeft hij zijn kampioenstrui aan, die wit is. De rest is allemaal donker van kleur, waardoor de kracht van de poster meteen duidelijk is. Helemaal als je de film ook hebt gezien.

Krachtige vrouwen

On the Basis of Sex is een redelijk voorspelbare film, maar kent enkele sterke punten. Het feminisme is bijvoorbeeld goed in beeld gebracht. Dat is in de openingsscène heel duidelijk, maar zeer zeker ook op de poster. Ruth is namelijk een juriste in een mannenwereld. Zij loopt letterlijk en figuurlijk tegen de stroom in.

De allerlaatste filmposter die we willen benoemen is die van Take Me Somewhere Nice. Een ontzettend zoete poster, die eigenlijk best wel misleidend is. Er is namelijk weinig zonnigs aan deze eigenzinnige en fijne film. Of eigenlijk misschien toch wel, want Alma is zo eigenzinnig en bij vlagen grappig, dat het ook wel weer zoet is.

Wat zijn jouw favoriete filmposters van het jaar?

Share

Een gedachte over “Lijstjestijd: Onze filmposters van 2019!

  1. Die van Joker is inderdaad een mooie. Moet zeggen dat er niet meteen posters m’n hoofd in springen van afgelopen jaar die me echt zijn bijgebleven…maar dan moet ik ook toegeven dat ik het ook niet bewust heb bijgehouden 🙂

Wil je reageren?

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.