Dat is nogal wat, om te roepen dat dit de tien beste albums van 2020 zijn. Om hem wat af te zwakken, dat vindt de mannelijke Protagonist. Die deelt namelijk een keer per jaar een andere passie van hem, muziek. In dit geval dus de tien beste albums van 2020. Nogmaals, volgens hem. Komen ze, op volgorde van uitgave. Het viel hem overigens wel op dat het dit jaar hip lijkt te zijn om albumtitels en titelnummers met een kleine letter te schrijven, maar dat geheel terzijde.

Alice Boman – Dream On

Een van de zeven vrouwen in deze lijst is de Zweedse Alice Boman – ik dacht dat ze ‘gewoon’ een Amerikaanse was. Een vrouw die al langer op het netvlies stond, maar mij met deze plaat echt heeft overtuigd. Een mix tussen pop, folk en een vleugje elektronica.

Frazey Ford – U Kin B the Sun

Deze dame, die we samen een keer live hebben mogen bewonderen in LantarenVenster, weet wel wat zingen is. Een zijdezachte stem die perfect samengaat met de folk/ rootsachtige muziek die ze maakt. Ze is overigens ook actrice, al zeggen de titels waarin ze speelde mij helemaal niets.

Christian Löffler – Lys

Duitse elektronika die zo een film gebruikt kan worden. Als ik deze plaat opzet dan raak in een totale trance. Heerlijk om alles te vergeten, weg te dromen en zen te zijn. Voor mij in ieder geval in zijn genre de plaat van het jaar, maar zoveel van dit genre luister ik ook weer niet, dus zoveel zegt het niet.

Fiona Apple – Fetch the Bolt Cutters

Toen deze plaat uitkwam waren velen laaiend enthousiast. Bij mij duurde het even voordat het kwartje viel. Misschien ook wel omdat Fiona met deze plaat een iets andere weg is ingeslagen. Haar voorgaande muziek was wat toegankelijker en minder bombastisch, laten we het daar op houden. Desalniettemin heeft ze mij toch overtuigd.

Phoebe Bridgers – Punisher

Wat een prachtige plaats zeg, deze folkrock van singer-songwriter Phoebe Bridgers. 26 jaar pas, maar deze tweede plaat van haar heeft alles. Een vleugje Sufjan Stevens komt er ook voorbij, vooral in het laatste nummer van het album, dat ook mijn favoriete nummer van het album is.

Ray Lamontagne – MONOVISION

Dit album werd uitgebracht op mijn eigenlijke trouwdatum: 26 juni 2020. Uiteindelijk trouwden we op 11 september. En misschien maar goed ook, want mijn favoriete nummer van het album werd uiteindelijk onze openingsdans – wat ook de enige dans was. De muziek die hij maakt? Folk rock met een tintje blues en soul!

Gia Margaret – Mia Gargaret

Gia Margaret is voor mij de ontdekking van het jaar en Mia Gargaret de plaat van het jaar! Electronische folk die ze soms ook op een verhalende manier tot je brengt. In ieder nummer valt zoveel te ontdekken, bij iedere luisterbeurt weer. Zo fijn als je een nieuwe artiest ontdekt die in je straatje past.

Kevin Morby – Sundowner

Meng Bob Dylan met Leonard Cohen en je krijgt Kevin Morby. Een man die rock mengt met folk (goh, wat zou mijn favoriete genre zijn?). Die zou het dit jaar wel goed hebben gedaan op de festivals gok ik zo. Maar ja, daar dacht corona anders over.

Adrianne Lenker – songs

Dit bedoel ik heel positief wat ik nu ga zeggen, maar het lijkt wel of Adrianne Lenker huilt als ze zingt. Zoveel gevoel legt zij in in deze folkplaat. Ze komt vaker voorbij, want Big Thief zingt ze ook in en die band ligt mij ook al zo goed, getuige de eindejaarslijst met beste albums van 2017 en 2019.

VanWyck – God is in the Detour

De zevende vrouw in deze lijst is Christine Oele, een Nederlandse. Ze noemt zich overigens VanWyck! Bij velen misschien niet bekend, maar wat een tijdloze muziek maakt zij. Liedjes waar je ook de tijd voor neemt om naar te luisteren. Folk, maar toch is er ook wel roots en americana waarneembaar. Én dat van Nederlandse bodem: wow!

Ook goed, maar niet goed genoeg voor bovenstaande lijst: Perfume Genius – Set My Heart of Fire Immediatly, broeder Dieleman – De Liefde is de Eerste Wet, Fleet Foxes – Shore, Taylor Swift – folklore, Bill Callahan – Gold Record, Jack Poels – Blauwe vear en I Am Oak – Odd Seeds (Pt 1).

Wat is jouw favoriete album van het jaar?

Geschreven door de mannelijke Protagonist