Tja daar zit ik dan met Jodie Foster in mijn maag gesplitst door de mannelijke protagonist. De films die ik heb gezien waarin zij speelt, vond ik goed, maar het is geen actrice die mij naar de bioscoop kan trekken.Dat is echter wel het geval bij Meryl Streep.  Zij is mijn hart binnengeslopen toen ik nog jong was en heeft daar al die jaren overleeft. Niet met lichtvoetig materiaal, maar met The Deer Hunter, Kramer vs. Kramer en Sophie’s Choice. Ik denk dat zij de actrice is die mij het meest heeft laten huilen. Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel, want  The Devil wears Prada  en Mamma Mia vond ik erg vermakelijk. Ze is ontzettend goed in accenten, dat later werk van haar is te horen in bijvoorbeeld  Sophie’s Choice en The Iron Lady.

Van Meryl Streep is het een logische stap naar een acteur waar ik mij pas later van bewust ben geworden, John Cazale. Hoezo logisch? Streep en Cazale waren een stel en speelden samen in The Deer Hunter. Hij overleed in 1978 voordat de film voltooid was. Veel van zijn films heb ik pas later gezien, net als de meeste van jullie denk ik. Het gaat namelijk niet om de minste films uit de jaren zeventig. The Godfather Part I en II, The Conversation, Dog Day Afternoon en The Deer Hunter.

Mocht je Dog Day Afternoon nog nooit hebben gezien dan kan ik hem je aanraden. Al Pacino en John Cazale als bankrovers  met een , zeker voor die tijd, leuke twist.  Hun personages worden volkshelden, totdat blijkt dat één van de overvallers de overval pleegde om de geslachtsoperatie van zijn transseksuele echtgenoot te betalen.

En dan is toch ongemerkt weer een naam gevallen van een acteur met een CV van hier tot Tokio. Al Pacino. Over deze man kun je schrijven tot je blaren op je vingers hebt. Eind jaren zestig werd hij toegelaten tot de beroemde Actors Studio van Lee Strasberg waar hij les kreeg in method acting. In 1972 kwam zijn grote doorbraak met The Godfather. Regisseur Francis Ford Coppola durfde het aan om een onbekende acteur de rol van Michael Corleone te geven en de rest is geschiedenis. Ook is Pacino onvergetelijk in zijn rol als drugsbaron Tony Montana in Scarface.  Ook in The Insider, Heat en Insomnia vond ik geweldig, en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Ik wil mijn Al Pacino lofzang eindigen met de film Donnie Brasco. De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en vertelt hoe een FBI-agent succesvol infiltreerde in de Bonanno familie, één van de vijf maffiafamilies in New York City.  De rol van deze FBI-agent wordt gespeeld door Johnny Depp. En zeg nou zelf, is dat niet een mooie naam om de mannelijke protagonist  zijn volgende kettingreactie mee te laten beginnen?

Geschreven door de vrouwelijke protagonist