Van Ben Stiller naar Helena Bonham Carter

Kettingreactie van Stiller naar Bonham Carter

Mijn mede protagonist vroeg zich af of ik met Ben Stiller uit de voeten zou kunnen. Nou laat ik eerlijk zijn, als Ben Stiller op het affiche staat, denk ik niet direct “Die film moet ik gaan zien”. Dat heeft niet zo zeer met Ben Stiller te maken, maar meer met het genre films waar hij doorgaans in speelt.

Frat Pack

De media heeft Ben Stiller en soortgelijke comedy acteurs sinds eind jaren ’90 een bijnaam gegeven. “Frat Pack”. Deze groep acteurs bestaat meestal uit Ben Stiller, Jack Black, Owen Wilson, Luke Wilson, Will Ferrell, Vince Vaughn en Steve Carell. De naam is een toespeling op de Rat Pack (en de latere Brat Pack), in combinatie met een verwijzing naar de populaire broederschap gerelateerde films (broederschap= fraternity).  De personages  in deze films blinken meestal uit in een gebrek van emotionele volwassenheid. Een kleine greep uit Frat Pack films zijn Meet the Parents, Dodgeball: A True Underdog Story, Starsky & Hutch, Meet the Fockers, Anchorman: The Legend of Ron Burgundy, The Internship en The Royal Tenenbaums.

Wes Anderson

Meet the Fockers en Meet the parents vond ik zeer vermakelijk: vooral Robert DeNiro. Maar deze zogenaamde Frat Pack films hebben mij ook geïntroduceerd bij regisseur Wes Anderson. The Royal Tenenbaums was voor mij zo een film waar ik een kriebeltje van in mijn buik kreeg. Als een kind in een snoepwinkel en niet weet wat ik moet kiezen of waar je het eerste moet kijken. Het gevoel van gelukkig zijn.

Misschien komt dit omdat ik, als grafisch vormgeefster, gelukkig word van zijn gedetailleerdheid, het kleurgebruik en niet te vergeten het gevoel van nostalgie wat zijn films oproept. Alles klopt in mijn ogen, daarbij is er de herkenning van zijn thema’s die aanspreken. Wes Anderson gebruikt vaak terugkerende thema’s in zijn films: mislukking, onmogelijke liefde, problematische familieverhoudingen, verlies van dierbaren, zelfmoord en leegte. Deze herkenbare thema’s worden op zo een manier gebracht dat je er wel om moet (glim)lachen.

Wes Anderson zelf zei in een interview met Charlie Rose: ‘Alle films die ik heb gemaakt zijn niet volledig komedies, het zijn komedies en drama’s en ik ben er zeker van dat ze over leegheid gaan’.

Via Wes Anderson komt dan de link naar Edward Norton. Een acteur met wie hij heeft gewerkt in Moonrise Kingdom en The Grand Budapest.

Edward Norton

Mijn eerste film waar ik Norton in actie zag, was Primal Fear, naast Richard Gere. Zijn rol was eerder toebedeeld aan Leonardo diCaprio, maar die wees hem af.  Gelukkig maar, want hoe anders zou de carrière van Norton er dan uit hebben gezien?

Zou hij dan gevraagd zij voor zijn rol als Derek Vinyard in American History X? Deze rol, waarin hij ‘de nummer twee’ van een extreemrechtse neonazibende D.O.C. (Disciples of Christ) speelt, is weergaloos. Of zouden we hem 40 keer “fuck” hebben horen zeggen in de vijf minuten durende “fuck”-monoloog” in The 25th Hour?

Tja, dat zullen we nooit weten. Ik ben er van overtuigd dat dit soort acteurs altijd wel komen boven drijven, alleen kan het wat langer duren.

Helena Bonham Carter

Helena Bonham Carter is mijn ‘cadeautje’ aan mijn mede protagonist. Deze Britse actrice speelde naast Eward Norton in Fight Club, maar heeft zoveel meer (vreemds) op haar CV staan, benieuwd wat hij daar van gaat brouwen.

Geschreven door de vrouwelijke protagonist

 

Share

Een gedachte over “Van Ben Stiller naar Helena Bonham Carter

Wil je reageren?

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.