De film Looper – waar de vorige kettingreactie bijna mee eindigde – ken ik eigenlijk niet. Die zal ik dus maar snel gaan kijken, anders krijg ik misschien nog ruzie ook met mijn mede-protagonist. Naast dat Joseph Gordon-Levitt meespeelt, heeft ook Emily Blunt een rol. Voor mij een reden om Emily als bruggetje te gebruiken.

The Devil Wears Prada

De eerste keer dat ik in aanraking kwam met Emily, was in de film The Devil Wears Prada. Ik weet het, niet een filmhuisfilm, maar zeker wel een leuke film. Emily speelt een bijrol in deze film. Ze is de secretaresse van Miranda (Meryl Streep), een gemene hoofdredactrice van een bekend modeblad.

De hoofdrol is echter weggelegd voor Anne Hathaway in de rol van Andy. Een ietwat onzekere vrouw die de ballen verstand heeft van mode. Toch solliciteert ze naar een baan als secretaresse en krijgt deze wonder boven wonder ook nog. Naarmate de film vordert ontwikkelt Andy zich van onzekere vrouw tot een zelfbewuste en modieuze vrouw, die ook nog eens tegengas durft te geven. Die durft!

Meryl Streep

Graag ga ik even verder met Meryl Streep. Naast dat zij een grandioze actrice is, is ze ook nog eens ontzettend grappig. Een iets serieuzere (nou ja, veel serieuzere) Meryl zien we in The Iron Lady. Een biopic over de voor zo velen ‘gevreesde’ Margaret Thatcher. Vanaf haar beginperiode in de politiek tot aan haar dood is mooi in beeld gebracht. Ze vreesde niemand en zei altijd wat ze dacht, altijd onderbouwd. Niet de meest geliefde premier allertijde, maar misschien wel de meest gedenkwaardige.

The Queen

De stap van een van de meest bejubelde en verguisde premiers van het Verenigd Koninkrijk naar de koningin is niet groot. De laatste film die over Queen Elizabeth II is gemaakt, is The Queen. Helen Mirren heeft voor haar rol zelfs een – door mij zo gehate – Oscar gewonnen. Overigens zet ze de rol zeer goed en overtuigend neer. Vooral als het over Princess Diana gaat, krijg je spontaan rillingen over je hele lijf.

Cate Blanchet

Uiteindelijk kom ik uit, waar ik uit wil komen. Bij Cate Blanchett. Cate durfde het aan om Elizabeth te spelen in Elizabeth en The Golden Age. Het verhaal speelt zich weliswaar 4,5 halve eeuw eerder af dan The Queen, maar de gelijkenissen zijn er zeer zeker. De te nemen (harde) beslissingen, de emoties en de ow zo belangrijke liefde.

Het lijkt mij erg lastig om iemand te spelen waarvan je weet dat die naar buiten toe altijd acteert. Aan de andere kant maakt dat het als actrice misschien ook wel leuk. Je inlevingsvermogen gebruiken en bedenken hoe ‘de echte’ koningin zich zou gedragen.

Inlevingsvermogen is iets wat Cate zeer goed beheerst. Het beste voorbeeld daarvan is misschien nog wel haar rol van Bob Dylan in de biopic I’m not there. Als je het niet zou weten zou je zeggen dat het alleen maar mannen zijn die meespelen. Maar schijn bedriegt, want Cate houdt zich als enige vrouw zeer zeker staande tussen alle andere mannen die ook de rol van Bob Dylan op zich hebben genomen.

Het valt mij nu toch wel op dat ik alleen maar over vrouwen heb geschreven. De volgende keer misschien toch iets meer switchen.

Geschreven door de mannelijke protagonist