Het jaarlijkse hoogtepunt, als het gaat om filmfestivals, komt er weer aan. Althans, voor mij. International Film Festival Rotterdam (IFFR) is namelijk weer in aantocht. Vanaf donderdag 25 januari tot en met zondag 4 februari kun je ontelbaar veel films zien. Het programma is rond (kaartverkoop start vrijdag 12 januari om 20 uur), dus in dit artikel tips voor IFFR 2024, verdeeld over de voor mij meest interessante programma’s.

Tiger Competition

We beginnen uiteraard met de competitie waarin de belangrijkste prijs (Tiger Award) te winnen is, de Tiger Competition. In totaal zijn er veertien titels te zien, waarvan je op voorhand altijd weet dat er een paar vage titels zijn (gelukkig zijn daar ook liefhebbers voor). Ik speel het, gezien de ervaring van eerdere edities, wat veiliger.

De eerste aantrekkelijke titel is Grey Bees, een Oekraïense film die zich afspeelt in de Donbass, een grijs gebied midden in het conflict tussen Russische en Oekraïense troepen. De mijnwerkers Sergiich en Pashka zijn neutraal, maar ondertussen zijn ze wel afhankelijk van anderen.

De tweede film die aanspreekt (kijk de trailer maar), is het Japanse Rei. Ondanks de speelduur van 189 minuten al heel veel zin in. Niet bestaande acteurs en een regisseur die bijna alles zelf heeft gedaan en ook nog een mee acteert. Waar de film over gaat? Matsushita is 30 heeft alles goed voor elkaar, maar ziet dat naasten dat niet hebben. Toch baart haar dat zorgen, want ze heeft geen tegenwicht. Ze besluit een bergwandeling te maken, om meer verbinding met zichzelf en de wereld te krijgen.

De laatste interessante titel in dit programma is Swimming Home. Een Britse film over een gezin dat op zomervakantie gaat, maar op de plek van stemming aangekomen een botaniste drijvend in het zwembad vinden. Zij blijft terug keren, wat de al bekoelde relatie tussen vader en moeder geen goed doet. Drama verweven met horror. Als ik maar durf te blijven kijken!

Big Screen Competition

We gaan er wat meer tempo inbrengen in de Big Screen Competition.

Confidenza is de eerste. Een Italiaanse dramafilm waarin een leraar (Pietro) een verhouding krijgt met een van zijn leerlingen. Ze vertellen elkaar een geheim dat niemand mag weten, maar dat achtervolgt Pietro vervolgens de rest van zijn leven.

Eternal is de tweede film van Ulaa Salim, waarvan eerder ook al Sons of Denmark (2019) op IFFR te zien was. Een sciencefiction verweven met drama. Terwijl de wereld vergaat, overdenkt milieuwetenschapper Elias zijn relatie, terwijl hij diezelfde wereld probeert redden.

Ook interessant op het oog, is het Duitse Milk Teeth. Skalde woont in een gemeenschap buiten de bewoonde wereld, maar men ziet haar als buitenstaander. Toch wint ze het vertrouwen van de dorpsoudste. Als ze vervolgens een meisje in het bos ontmoet en haar onderdak biedt, zet ze dat vertrouwen op het spel.

Vooruit dan, nog eentje. Het Kazachstaanse Steppenwolf schijnt namelijk meedogenloos te zijn. Over een burgeroorlog in een landschap waar je haast niemand ziet. Met een ex-gedetineerde als rechercheur (hoe dan?), die een vrouw helpt haar ontvoerde zoon te zoeken.

Bright Future

De titel van Bright Future zegt al genoeg. Talentvolle regisseurs met een mooie toekomst voor zich, presenteren hun speelfilmdebuut.

In het Chinese Borrowed Time reist Ting af naar Hong Kong, op zoek naar haar vader. Ze gaat namelijk trouwen en heeft hem al twintig jaar niet gezien. Ze wil iets af sluiten, maar een naderende tyfoon bemoeilijkt de zoektocht. Ze ontmoet in ieder geval een oude vriendin, waarmee ze herinneringen ophaal en geheime ontdekt over haar familie. Hong Kong bezien vanuit het perspectief van een Chinese.

Ook heel veel zin in Eco Village, waarin singer-songwriter Robyn afreist naar een boeren-ecodorp in de staat New York. Daar ontmoet ze een klusjesman en al snel ontstaat er een liefdesrelatie die van invloed is op iedereen in het dorp. De trailer met bijbehorende muziek is in ieder geval al erg uitnodigend.

Zo ook It Is Lit (trailer), van Viktor Israel Strand, over het neoliberale businessmodel. Johan is een van de personen die verward is, maar tegelijkertijd ook tegenstrijdig en sociopathisch gedrag laat zien. Hij droomt van een kasteel, maar haalbaar zal dat nooit zijn, ziet de buitenstaander.

Limelight

Dit programma is misschien wel het meest toegankelijk programma. Films die op het festival draaien, maar vaak later in het jaar (sommige al heel snel) ook in de Nederlandse bioscopen verschijnen. En anders zijn het titels die hoge ogen gooiden op andere filmfestivals. Enkele titels zijn al bekeken door mij (recensies volgen net voor het festival), met een heel opvallende uitschieter (The Beast, Future Me en Rapito staan nog op de planning, voordat het festival begint).

How To Have Sex is een wel heel confronterende film over jeugdige onbezonnenheid op een warme zomervakantie in Kreta. Niet iedereen kan omgaan met zijn of haar vrijheid, zo blijkt, mede door de groepsdruk. Erg onder de indruk van dit speelfilmdebuut.

Daarnaast nog titels die ik nog niet heb bekeken, maar gezien het plot of de regisseur zeer tipwaardig zijn. Dat zijn La Chimera (Alice Rohrwacher), Evil Does Not Exist (Hamaguchi Ryūsuke), Four Daughters (Kaouther Ben Hania), Green Border (Agnieszka Holland), Holly (Fien Troch), The Iron Claw (Sean Durkin) en natuurlijk het veelbesproken The Zone Of Interest (Jonathan Glazer). Al deze laatstgenoemde titels verschijnen later ook in de Nederlandse bioscopen.

Tips uit andere programma’s

Natuurlijk zijn er nog veel meer andere programma’s en films tipwaardig. Explenation For Everything (Harbour), Melk (Harbour, recensie volgt) en Bas Devos’ Here (Special) zijn daarbij grote uitschieters. Dit waren in ieder geval voor mijn tips voor IFFR 2024. Wie weet volgt gaandeweg het festival nog meer, via een van onze sociale media-kanalen (X en Instagram).

Ik zal verslag doen en recensies plaatsen van de films die ik ga zien (de voorbereiding is al begonnen). Zin in! Ga jij nog naar IFFR? En zo ja, naar welke films kijk jij het meeste uit? Mocht je gaan, laat het me weten, wie weet zien we elkaar daar.