Ze Noemen Me Baboe

recensie Ze Noemen Me Baboe

De documentaire Ze Noemen Me Baboe gaat over kindermeisje Alima ten tijde van WOII. Ze past op de kinderen van een Nederlands gezin, maar nadat die in een strafkamp terechtkomen, moet ze haar eigen weg vinden. Wat wij van Ze Noemen Me Baboe vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Alima is een Javaanse die in de jaren veertig werkt als een baboe (kindermeisje) voor een Nederlands gezin. Ze doet dit omdat ze op de vlucht is voor een gedwongen huwelijk. Na een periode in Nederland verliest ze haar gezin, maar dus ook haar werk en huis. Wat volgt is een verliefdheid, een zwangerschap en de dood van haar man. Dat laatste zorgt er dan weer voor dat haar familie wil dat ze trouwt met haar zwager. Alima kiest daar niet voor en voedt haar kind alleen op in een onafhankelijk Indonesië.

Ons eindoordeel?

Weet je, wij Nederlanders konden (en kunnen nog steeds) een vervelend volk zijn. We staan erom bekend heel open te zijn voor alles en iedereen. Dat klopt ook wel, maar het moet wel op onze manier. ‘Anderen’ moeten zich aanpassen, ook als wij ergens anders zijn. Wij niet. Best wel storend vinden wij dat. Zo ook in Ze Noemen We Baboe, waarin neerbuigendheid jegens de Indonesiërs/Javanen eerder normaal is dan abnormaal. Dat de Japanners vervolgens de volgende bezetters waren is natuurlijk ook niet recht te praten, maar uiteindelijk wel een zegen geweest richting onafhankelijkheid.

De documentaire is een groots verhaal dat net zo goed verfilmd had kunnen worden. De historische beelden zijn tot in perfectie achter elkaar gemonteerd, waarbij de voice-over (Alima) de verhalen vertelt. Vertellen is misschien niet het goede woord, want ieder woordje lijkt zorgvuldig afgewogen. Het lijkt wel poëzie, zo mooi en ontroerend is het.

De documentaire is ook een reis door de geschiedenis van het huidige Indonesië, waarbij wij als Nederlanders met de negatieve feiten op onze neus worden gedrukt. Terecht ook, zoals de tuinman in de documentaire aangeeft. Nederlanders die in Nederlands-Indië zeurden over de bezetting door de Duitsers, daar waar Nederlands-Indië al driehonderd jaar bezet werd door de Nederlanders. Au!

En wat een lief persoon was Alima. Zo iemand gun je al het geluk in de wereld, ook met terugwerkende kracht. Zoveel pijn en tegenslag en toch altijd maar doorgaan. En de onvoorwaardelijke liefde richting Jantje. Hoe zou het met hem zijn afgelopen? Wij raden de makers aan daar ook een documentaire van te maken, dan heb je sowieso een aantal kijkers al te pakken.

Ze Noemen Me Baboe is één van de, zo niet de beste documentaire van 2019. Een geschiedenisles waarin we meer te weten komen over het bezette Nederlands-Indië. Mooi, liefdevol en ontroerend tegelijk!

Regie: Sandra Beerends
Cast: –
Speelduur: 78 minuten

Share

Een gedachte over “Ze Noemen Me Baboe

Wil je reageren?