De documentaire We Had the Day Bonsoir gaat over de aankomende dood van Michel Haas. Narimane legt het einde van zijn leven vast op film, waarbij leuke en minder leuke momenten voorbij komen. Wat wij van We Had the Day Bonsoir vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Narimane Mari filmt Michel Haas aan het einde van zijn leven, wetende dat hij zal sterven. Door hem te portretteren, vereeuwigt ze hem. Niet alleen met vrolijke beelden, maar juist ook met pijnlijke, waarbij Haas altijd zijn eigen keuzes maakt. En Narimane kijkt berustend toe met haar camera!

Ons eindoordeel?

Na het openingsshot is het al duidelijk dat We Had the Day Bonsoir een documentaire is die de kijker uitdaagt. Prachtige muziek, poëtisch (daardoor soms ook onsamenhangend) en een voelbare documentaire. Een fraai kunstwerk!

Dit soort documentaires mag je mij mee doodgooien. Documentaires waarin je weet dat de protagonist doodgaat. Dat klinkt cru, maar juist het brengen van een ode aan die persoon maakt het zo intiem. Vaak is het dan ook nog een familielid of een geliefde die die taak op zich neemt. Net zoals bij Punt Uit – Schluss Aus – Full Stop en Housewitz, bijvoorbeeld. Heel intrigerend, hoe iemand zijn eigen aankomende dood beleeft. Je moet wel ballen hebben (en geloof me, die heeft Haas) om jezelf zo intiem te laten filmen, aan het einde van je leven. Het jammere is wel dat je, als je een leek bent, op het einde nog steeds niet weet wie Haas is. Je krijgt flarden mee. Je moet je dan ook vooral laten meevoeren en je daar niet teveel van aantrekken.

We Had the Day Bonsoir is een intrigerend, voelbaar kunstwerk. Ook wat onsamenhangend, maar dat past wel bij Haas, denk ik, want als leek weet ik nog steeds niet zoveel van de man. Laat je vooral meevoeren bij de prachtige beelden en fraaie muziek.

Regie: Narimane Mari
Cast: Michel Haas
Speelduur: 63 minuten
Releasedatum: 2-2-2023 (IFFR)