De dramafilm Martin Eden gaat over een simpele zeeman, die zich in hogere kringen gaat begeven. Van onwetend, tot alwetend. Wat wij van Martin Eden vinden, lees je in onze recensie.
Het verhaal
Martin is ‘slechts’ een simpele zeeman die zijn bestaan vooral doorbrengt in de kroeg. Als hij op een dag Elena tegenkomt, verandert dat. Zij bevindt zich in hogere kringen, wat er bij Martin voor zorgt dat hij zich op een ander niveau wil gaan begeven. Hij gaat veel lezen en besluit schrijver te worden. Alles met zijn inmiddels verloofde Elena. Martin krijgt de smaak te pakken en ook op politiek vlak begint hij zich te roeren. Zo goed zelfs dat de liefde en zijn opvattingen niet meer samen lijken te kunnen gaan.
Ons eindoordeel?
Martin Eden speelt zich niet alleen af in het verleden, maar lijkt ook te zijn opgenomen in het verleden. De film is namelijk op 16 mm gedraaid, wat een bepaald historisch effect geeft (kijk vooral dit filmpje even als je meer wilt weten over 16 mm). Dat is al een kunst op zich, om dat zo te verfilmen: cinematografisch om je vingers bij af te likken (zie still hierboven) in ieder geval. Dan moet je wel iets in huis hebben. We zouden in ieder geval nooit geraden hebben dat het een film is die uit 2019 komt. De combinatie met de historische beelden maakt het in ieder geval makkelijker je te verplaatsen naar die tijd.
Het verhaal (een vrije vertaling van het gelijknamige roman uit 1909) komt op een natuurlijke manier tot je. Dat is grotendeels te danken aan het acteerwerk, waarbij Luca Marinelli de show steelt– niet geheel onterecht won hij de prijs van beste acteur op het filmfestival van Venetië. Een goede acteerprestatie was ook nodig, want het verhaal is niet altijd even makkelijk te volgen. Iets weten over Italië lijkt haast een must bij het zien van deze film. Op die manier snap je beter hoe de verschillende lagen in de Italiaanse samenleving wel of niet samengaan. Die kennis ontbreekt simpelweg bij ons.
In onze ogen is sprake van drie delen. Het begin, waarin Martin constant moet vechten om zijn idealen te behalen. Het tweede deel, waarin hij erkenning en een podium krijgt. Tenslotte het derde en laatste deel, waarin Martin zichzelf eigenlijk niet meer is en ver afstaat van zijn eigen idealen die hij vroeger had. De liefde heeft plaatsgemaakt voor onbegrip richting zo een beetje de hele wereld. De wereld die onwetend is, hijzelf is alwetend. Heerlijk om daarbij ook die Italiaanse passie te zien. Dat kunnen zij als geen ander: passie overbrengen op een ander. Net als dat ook alleen Italianen dit soort films lijken te kunnen maken.
Martin Eden is een cinematografisch hoogtepunt, met dito acteerwerk van Marinelli. Het verhaal is soms lastig te volgen zonder kennis over de geschiedenis van Italië, maar deze film zal zeker bijblijven. Een film zoals alleen Italianen deze te lijken kunnen maken.
Regie: Pietro Marcello
Cast: Luca Marinelli | Jessica Cressy | Vincenzo Nemolato
Speelduur: 129 minuten
