Marquis de Wavrin

recensie Marquis de Wavrin

De documentaire Marquis de Wavrin toont ons het portret van de Belgische etnograaf de Wavrin. Hij bezocht als eerste blanke tussen 1913 en 1936 de Shuars, een volk in het noordelijke Amazonegebied. Wat wij van Marquis de Wavrin vinden, lees je in onze uit uitgebreide C-recensie.

Het verhaal

Robert de Wavrin was een Belgische etnograaf. Tussen 1913 en 1936 trok hij meerdere malen de Amazone in, waar hij als eerste blanke de Shuars bezocht. Niet voor niets, want ook deels om een gevangisstraf te ontlopen. De Shuars zijn een volk in het noordelijke Amazonegebied. Hoewel werd gedacht dat de beelden verloren zijn gegaan, blijkt dat niet zo te zijn. Filmarchivarissen Winter en Plantier troffen in het Koninklijk Belgisch Filmarchief echter beelden aan die niet vergeten mogen worden. Een portret is het resultaat.

Ons eindoordeel?

Wij vonden het eerlijk gezegd een dodelijk saaie documentaire. Het is ook meer een geschiedenisles, waarvan het onderwerp je moet liggen. Ons doet het dat niet genoeg. Dan hoop je op een sprankelende documentaire die het onderwerp wel interessant maakt. Dat je meer wilt weten. Dat deed deze documentaire helaas niet.

Zo vonden we de muziek en de niet passende voice-overs niet om over naar huis te schrijven. Alsof ze David Attenborough wilden imiteren. Onmogelijk natuurlijk, dus probeer het dan ook niet. Het was een beetje alsof ze hun spreekbeurt voorlazen. Wij kregen vroeger van onze juf dan minpunten, omdat we voorlazen. Dus dat doen wij ook in dit geval. Overigens wel mooi dat de teksten die werden voorgedragen origineel van de Wavrin afkwamen.

Het volgende puntje van kritiek is de goede man zelf. Eigenlijk was Robert gewoon een misdadiger die zijn straf probeerde te ontlopen. Dat hij daarna een ‘ontdekkingsreiziger’ werd die veel voor elkaar kreeg, is zijn verdienste. Doorzettingsvermogen had de man in ieder geval wel, getuige zijn vele tochten. Wel hadden de makers ons inziens net wat kritischer kunnen zijn op de goede man. Nu was het net iets te veel ophemelen.

Los van de aspecten die ons minder bevielen zijn er uiteraard ook gewoon mooie dingen te ontdekken. Ten eerste de oude authentieke beelden. Enerzijds bewegende beelden, maar anderzijds ook prachtige foto’s. Alles in zwart-wit, wat ook logisch is voor die tijd. Ook Wavrin zelf was inventief en beschikte over een groot aanpassingsvermogen. Hij paste zich aan aan de inheemse bevolking en legde hen niet zijn wil op. Ook vond hij zichzelf minder belangrijk dan zijn personeel. Dat siert de man.

Spijtig genoeg weten we vandaag de dag dan weer wel dat veel inheemse volkeren er niet meer zijn of in het nauw zijn gedreven. Dat alles door de oprukkende welvaart. Laat dat dan in ieder geval een les zijn, dat je niet alles hoeft te ontdekken en dat het soms goed is zoals het is. Marquis de Wavrin was voor ons geen succes, maar laat geschiedkundig wel zien hoe belangrijk iemand als de Wavrin was.

Marquis de Wavrin draait op het IFFR en vanaf 7 februari in Eye.

Regie: Grace Winter | Luc Plantier
Cast: –
Speelduur: 85 minuten

Share

Wil je reageren?

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.