De dramafilm Madre gaat over Elena, die tien jaar eerder haar zoon kwijtraakte. Ze woont op de plek waar haar zoon verdween, en de tiener Jean doet haar denken aan haar zoon. Zou hij het zijn? Wat wij van Madre vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Het is tien jaar geleden dat de Spaanse Elena haar kind zag. Pas zes jaar was Ívan toen hij helemaal alleen verdwaald op een strand rondliep, op zoek naar zijn vader. Elena woont sinds die tijd op de plek waar Ívan verdween, aan de Franse kust. Ze runt er zelfs een strandtent en heeft haar leven, zo lijkt het, weer opgepakt. Totdat ze de Franse tiener Jean tegenkomt, die haar wel heel veel aan haar verdwenen zoontje doet denken.

Ons eindoordeel?

En zo, lieve dames en heren, maak je een film. Madre is werkelijk waar perfect in onze ogen. Zonder twijfel een van de betere films van 2020 en met zekerheid de zomerfilm van 2020! Houd je van de verhalende films zoals die van Céline Sciamma (Portrait de la Jeune Fille en Feu en Tomboy) en van verbeeldende films zoals die van Terrence Malick (The Tree of Life, Song to Song en A Hidden Life), dan zit je echt gebakken met deze fraaie Spaanse in Frankrijk afspelende film.

Gelijk het eerste shot is eigenlijk al raak. De rust van het strand versus de woestheid van de zee. Die twee botsen met elkaar, zoals ook Elena botst met haar gevoelens. Ga je door met je leven, of blijf je hangen in het verleden. Het verlangen dat ze heeft naar haar kind is groot en ontzettend mooi verbeeld. Hoe mensen hier anders mee omgaan, blijkt maar, want verlangen is op meerdere manieren uit te leggen.

De gehele film borduurt verder op de gelijknamige Oscar genomineerde korte film uit 2017, die ook deel uitmaakt van de eerste twintig minuten van deze lange film. De film start erg sterk en zit vol spanning, net als de rest van de film. Je ziet niets van het kind, maar je beeldt het je wel in. De verbeeldingskracht van de kijker blijft ook de rest van de film erg belangrijk. Cinematografisch zit de film sowieso erg sterk in elkaar. Zoals gezegd deed het ons ook een beetje aan de filmwijze van Terrence Malick denken. De beelden spelen met je zintuigen. Want je ziet de beelden niet alleen, je voelt en hoort ze ook. En die oceaan, ja die ruik je als het ware ook. En dromerig is de film soms ook. Je zit daarbij in het hoofd van Elena.

En we zijn er nog niet, want de pijn die van het beeld afspat, aiaiaiaia. Die voel je ook echt als kijker. De onmacht waarmee Elena te maken had en heeft, is en blijft altijd aanwezig. Er lijkt haast geen leven meer in haar te zitten. Marta Nieto, die de rol van Elena op zich heeft genomen, doet ons overigens wel wat denken aan Keira Knightley. En haar tegenspeler Jules Porier, die Jean Speelt, lijkt dan weer op Timothée Chalamet. Beide spelen ijzersterk!

Madre is dé zomerfilm van 2020. Misschien zelfs de film van 2020. Een film met een ijzersterk verhaal, die filmisch zeer sterk is en waarbij het acteerwerk ook top is. De film past in ieder geval precies in ons straatje. Kortom, volgens ons een meesterwerk.

Regie: Rodrigo Sorogoyen
Cast: Jules Porier | Marta Nieto | Alex Brendemühl | Frédéric Pierrot
Speelduur: 129 minuten