Lara

recensie Lara

De dramafilm Lara gaat over een vrouw die 60 wordt op de dag dat haar zoon een eigen pianorecital geeft. Hij wil alleen niets meer met haar te maken hebben. Wat wij van Lara vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Op de dag dat Lara haar 60e verjaardag viert, geeft haar zoon een eigen pianorecital. Omdat zijn moeder in zijn ogen te veel van hem verwacht, woont hij niet meer thuis en laat hij ook niets horen. Hoewel ze pogingen waagt hem te spreken, is het familie die haar tegenhoudt. Ze besluit alle laatste concertkaarten te kopen, om die vervolgens uit te delen aan bekenden. Wat zal de dag haar brengen?

Ons eindoordeel?

Als je een film begint zoals Lara, dan wek je onze interesse. De gemoedstoestand van haar is in ieder geval meteen duidelijk. Daar bestaat geen twijfel over. Vervolgens blijft de film ons intrigeren, mede ook door de prachtige pianomuziek.

De film heeft een kalmte over zich heen, ondanks de storm in het hoofd van Lara. Die storm komt ergens vandaan en als kijker begrijp je die ook wel. Ook de mensen om haar heen, die niets van haar moeten hebben begrijp je. Ze is best wel een veeleisend iemand en dan zeggen we het nog netjes. Zelfs een voor haar onbekend jongetje dat op repetitie is moet er aan geloven. Inlevingsvermogen lijkt ze dan ook niet te hebben. De vaste camerastandpunten dragen overigens ook bij aan de kalmte en rust van de film.

Het slotakkoord konden we ook al waarderen. Een slotakkoord vol frustratie. Daar komt al haar woede samen. Of is het eerder een trauma, waar ze heel haar leven al mee loopt en deze botviert op anderen?

Lara is een intrigerende film, mede door de mooie pianomuziek. Een kalme en rustige film, maar onderhuids zit er meer dan genoeg spanning en frustratie.

Regie: Jan Ole Gerster
Cast: Corinna Harfouch | Tom Schilling | Volkmar Kleinert
Speelduur: 98 minuten

Share

Wil je reageren?

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.