De documentaire El Father Plays Himself gaat over een vader en zoon die samen de jungle in trekken. De zoon is regisseur en de vader is alcoholist. Toch gaat de vader een rol spelen in de film. Wat wij van El Father Plays Himself vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Een regisserende zoon neemt de proef op de som. Zijn vader is naast een charismatisch persoon namelijk ook een alcoholist. Ze gaan samen naar de jungle van Venezuela om een film (La Fortaleza, die eerder in 2020 op IFFR te zien was) op te nemen, met zijn vader in de hoofdrol. Regisseur Mo Scarpelli filmt dit proces.

Ons eindoordeel?

Waar hebben we dat eerder gezien, een film en documentaire ineen, zoals El Father Plays Himself. Juist ja, in het Nederlandse Drama Girl. Het verschil is dat we in deze documentaire de verhoudingen tussen vader en zoon zien. En die zijn niet mals. Want poeh hé, om je vader zo overmatig te zien drinken moet heftig zijn. Aan de andere kant, hij blijft het hem wel aanreiken en lacht het vaak weg. Is dat omdat hij zijn film wil laten slagen?

Ook de rol tussen vader en zoon is anders. Zo is de zoon eigenlijk de vader en andersom. Dit uiteraard door de alcohol. Het is vaak een welles nietes spelletje, waarin geen winnaars zijn. Zoonlief wil de film en vaderlief de fles. Beide hebben zo hun verslaving! En iedereen doet eraan mee, niet alleen vader en zoon, maar ook de rest van de crew. Eigenlijk onbegrijpelijk dat niemand ingreep. Vanuit het oogpunt van Scarpelli snappen we dat, die wil tenslotte een succesvolle documentaire maken, maar ten koste van wat. Ons ging dat te ver.

El Father Plays Himself laat goed zien wat een verslaving moet iemand doet. Enerzijds vanwege de drank, maar anderzijds ook door het perse willen maken van een film. Want is je vader helpen niet belangrijker. Of is dat onbegonnen werk. We zijn nu overigens wel erg benieuwd naar La Fortaleza.

Regie: Mo Scarpelli
Cast: Jorge Thielen Armand | Jorge Thielen Hedderich
Speelduur: 105 minuten