De korte documentaire ECHO gaat over een samengesteld gezin, waarvan geen enkele van de vier kinderen dezelfde gezamenlijke ouders hebben. Wat wij van ECHO vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

De familie van Wijk is een bijzondere familie. Geen van de vier kinderen die de familie rijk is, hebben namelijk dezelfde ouders. Dit alles door scheidingen, adoptie en een tweede huwelijk. Maar wat maakt nu echt een familie? Moet je daarvoor allemaal dezelfde ouders hebben? De jongste zoon van de familie neemt de kijker mee in de familiegeschiedenis.

Ons eindoordeel?

Deze korte documentaire genaamd ECHO moet je niet verwarren met de IJslandse film Echo (die recensie volgt later), die halverwege december uitkomt. Dat even als waarschuwing vooraf. Het zit hem in de hoofdletters!

De documentaire is knap gemaakt. De jongste zoon, Huibert, is namelijk ook de regisseur van de korte documentaire, waarin hij veel moeilijke vragen probeert te stellen. In dit gezin is niets normaal, zo blijkt, maar hebben de ouders er alles aan gedaan om dat het wel te laten zijn.

Huibert stelt zichzelf kwetsbaar op, maar zet zijn familie ook in een positie dat zij zich kwetsbaar moeten opstellen. Het lijkt er zelfs op dat hij met deze documentaire iets wilde bereiken, namelijk een hechtere familieband. We vragen ons af of dat gelukt is (vooral gezien het verleden), maar hij probeert het wel, met dank aan zijn doorzettingsvermogen. De rest van de familie lijkt zich te hebben neergelegd bij de situatie zoals die is. Overigens is de vergelijking met een puppie best pijnlijk om aan te horen en zien.

In ECHO stelt iedereen zich kwetsbaar op, maar legt zich neer bij de situatie zoals die is. Behalve de jongste zoon Huibert, die zichzelf als bindmiddel ziet. Jammer dat de rest dit niet zo ziet.

ECHO maakt deel uit van Teledoc Campus.

Regie: Huibert van Wijk
Cast: –
Speelduur: 27 minuten