Echo

recensie Echo

In de dramafilm Echo komen de feestdagen dichterbij, waardoor de inwoners van IJsland opgewonden en nerveus raken. Via 56 scènes zien we een menselijkheid die de samenleving verbindt. Wat wij van Echo vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

De feestdagen komen eraan. Dat is te merken aan de inwoners van IJsland, want de stemming is opgewonden en nerveus te noemen. Iedereen beleeft dit ook weer anders. Via 56 verschillende en ogenschijnlijk onverbonden scènes zien we een portret van een samenleving die hun menselijkheid tonen. Emoties en behoeftes ontbreken dan ook niet.

Ons eindoordeel?

Wat een moeilijke film is Echo (niet te verwarren met de korte documentaire ECHO). Een film die dus uit meerdere scènes bestaat, maar die allemaal een verbinding met elkaar hebben. Die verbinding is er zeker als het gaat om de Kerstdagen, maar is daarnaast moeilijk te vinden. Wat we wel heel erg herkenden, is het eigenbelang. Of dat de bedoeling is weten we niet, maar iedereen lijkt alleen maar met zichzelf bezig te zijn. En altijd weer die mobieltjes. Die ene scène met een schoolvoorstelling zegt wat dat betreft genoeg. Alle ouders zijn aan het filmen, maar kijken eigenlijk niet. Alleen maar via hun telefoon of tablet. Zo storend is dat. En zo is dat bij meerdere scènes. Je wilt toch direct meekrijgen meemaken wat je op dat moment ziet, en niet achteraf vanaf een schermpje?

Triestheid is misschien ook wel een goede benaming voor datgene wat je ziet. Aangezien het winter is, ziet alles er desolaat uit, mensen ogen wanhopig en de stress is als kijker bijna voelbaar. En dan ineens een luchtige scène, die slim ertussendoor is gefietst. Sowieso is er nog een verbinding tussen alle scènes, want dat is het camerapunt. Alles vanuit een vast camerastandpunt. Het beeld vertelt het verhaal. Overigens zie je in sommige scènes meerdere dingen tegelijk gebeuren. Je moet als kijker haast een keuze maken in wat je wilt zien. Kijk je naar het ene, dan mis je het andere. Een soort gecreëerde chaos om de kijker een keuze te laten maken. Kies je om naar het ene te kijken, dan mis je het andere.

Echo vinden wij een moeilijke film. Sowieso is je aandacht nodig, want iedere scène vertelt iets anders, waarbij je als kijker soms niet weet waar je moet kijken. Of zou de filmmaker ons daarmee iets willen vertellen, dat we onze aandacht maar op één ding moeten richten, in plaats van zoveel willen in het leven. Maak een keuze lijkt dan de boodschap en wil vooral niet alles tegelijkertijd.

Regie: Rúnar Rúnarsson
Cast: Sigurmar Albertsson | Sif Arnarsdóttir | Bent Kingo Andersen
Speelduur: 82 minuten

Share

Wil je reageren?