Atlantis

recensie Atlantis

De dramafilm Atlantis gaat over ex-soldaat Sergey. In 2025, na de oorlog tussen Oekraïne en Rusland, meldt hij zich aan als vrijwilliger om gesneuvelde soldaten alsnog een waardige begrafenis te geven. Wat wij van Atlantis vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

In 2025 is de oorlog tussen Oekraïne en Rusland eindelijk voorbij. Ex-soldaat Sergey is niet helemaal ongeschonden uit die oorlog gekomen, mede door het vele geweld. Een nieuwe baan biedt uitkomst. Hij brengt schoon water rond naar bewoners van een vervuilde regio. Het is in die regio waar hij Black Tulip leert kennen, een organisatie die omgekomen soldaten opspaart en hen alsnog een begrafenis geeft. Dit spreekt Sergey aan, waarna hij zich als vrijwilliger opgeeft, ondanks dat het werk niet fijn is om te doen. Katya zorgt er zelfs weer voor dat Sergey wat meer hoop krijgt.

Ons eindoordeel?

Wat een openingsscènes heeft Atlantis! Heftig. En dat blijft het eerste kwartier ook gewoon doorgaan. Jammer dat dit verstild oorlogsdrama deze lijn daarna alleen niet doortrekt. Dat heeft voor ons deels te maken met de gewekte verwachtingen in het eerste kwartier. De film is zeker duidelijk in haar verhaal. De fraaie composities dragen daar aan bij. Alles is namelijk gefilmd vanuit een vast standpunt. Terugkomend op de verwachtingen. Dat heeft te maken met de spanning die wij meer hadden verwacht, daar waar de film eigenlijk een politiek verhaal vertelt. De overgang is te abrupt voor ons. Alsof je van zijn vijfde versnelling ineens naar de eerste versnelling gaat. Dat gaat niet soepel.

Sergey heeft jarenlang gevochten voor zijn land, wat nu als onbruikbare grond geldt. Waar heb je dan voor gevochten? Hij zoekt simpelweg houvast. Hij zoekt een weg in een land waar niemand meer interesse in heeft, waar geen toekomst is, maar waar hij toch een band mee heeft. Katya toont betrokkenheid, waardoor de klik snel volgt. Een afstandelijke klik, met altijd een bepaalde vorm van terughoudendheid. Want wat nu als het toch weer mis gaat? De troosteloos- en uitzichtloosheid draagt ook niet bij aan een mooi toekomstperspectief.

Fraai is het einde van Atlantis zeker. Dat eindigt zoals het begint; kijkend naar een infrarood beeld. Daar waar het begin nog heftig is en de toon zet, geeft dat einde juist hoop. En laat je als kijker niet te veel misleiden door het begin, want dan kom je bedrogen uit. Al draagt het begin zeker te weten bij aan het vervolg van dit verstild oorlogsdrama.

Regie: Valentyn Vasyanovych
Cast: Andriy Rymaruk | Liudmyla Bileka | Vasyl Antoniak
Speelduur: 106 minuten

Share