The Man Who Sold His Skin

recensie The Man Who Sold His Skin

De dramafilm The Man Who Sold His Skin gaat over Sam, die Syrië is ontvlucht en van zijn geliefde werd geschieden. Een kunstenaar biedt hem de mogelijkheid om naar haar af te reizen, maar dan moet hij wel zijn rug beschikbaar stellen. Wat wij van The Man Who Sold His Skin vinden, lees je in onze recensie.

Het verhaal

Sam Ali en zijn geliefde Abeer worden van elkaar geschieden als ze Syrië ontvluchten. Sam komt in Beiroet terecht terwijl Abeer in Brussel inmiddels een liefdeloos huwelijk leidt. Kunstenaar Jeffrey Godefroi biedt hem de mogelijkheid om naar haar toe te reizen, maar hiervoor in de plaatst moet hij wel zijn rug beschikbaar stellen. Zijn rug dient dan ook als levend kunstwerk, dat miljoenen waard is. Hij ontvluchtte Syrië voor zijn vrijheid, maar de vraag is of hij op deze manier wel vrij is.

Ons eindoordeel?

The Man Who Sold His Skin is een van de kanshebbers op beste buitenlandse films tijdens de Oscars van 2021. Een film die in eerste opzichte doet denken aan The Square, waar ook een levend kunstobject in voorkomt. Die film was al op het randje van het toelaatbare, maar deze film balanceert daar ook op. Een interessant concept vervat in een verhaal dat aan de ene kant de onmacht laat zien en aan de andere kant de hoop.

Goed acteerwerk zien we – Koen de Bont als excentrieke kunstenaar kun je kennen van de serie Red Light. Ook komen we twee prachtige vrouwen tegen. De ene is de wereldberoemde Monica Bellucci en de andere de getalenteerde Dea Liane – wat een prachtige ogen heeft die vrouw, zeg. Vooral de rol van Bellucci is bijzonder. Ze speelt een bitchie assistente die in dit geval Ali uitbuit. Ze is als het ware zijn pooier. Ali is in dit geval dan de hoer die zichzelf verkoopt. Bellucci speelde ooit zelf een hoer in Malèna -dat was in 2000, wat vliegt de tijd toch voorbij. De gelijkenis zit hem erin dat beide wilden overleven en iedereen om hen heen een oordeel klaar heeft. Beide willen iets bereiken wat niet haalbaar is zonder hun lichaam te verkopen. Voor beide is daar iets van te zeggen.

De de film op het randje van het toelaatbare is, komt in de film zelf ook al naar voren. Wanneer is iets nog kunst te noemen, terwijl het eigenlijk mensenhandel is. Is geld dan bepalend? Is een handtekening dan voldoende omdat je iemand eigenlijk een niet te weigeren mogelijkheid geeft? De mens staat niet centraal, nee het kunstwerk staat centraal. Dat blijkt ook wel uit een ranzig moment, waar vrouwen in mijn omgeving op de een of andere manier wel plezier uit halen. Ali zit gevangen, daar waar hij Syrië is ontvlucht. De vraag is dan ook waar hij beter af is. Volgens zijn moeder is dat heel duidelijk waar dat is, voor Ali ligt dat toch wat anders. Een vraag die hij zichzelf ook stelt. De film bekijken beantwoordt deze vraag dan ook.

Sommige keuzes begrijp ik niet in de film. Zoals die van de excentrieke kunstenaar bijvoorbeeld. Hij lijkt niets te geven om Ali. Maar dan ineens wel. Geen idee waar dat vandaan kwam. Misschien wel door de veranderende houding van Ali, die meer in zijn mars heeft dan dat hij vooraf denkt. Hij is niet alleen simpele vluchteling en een kunstwerk. Nee, hij is ook een zelfdenkend en slim mens. Abeer begreep ik ook niet zo goed, die was zo wispelturig als het maar zijn kan. De liefde die ze voor elkaar hebben voelde ik dan ook niet altijd. Dat ging te snel.

The Man Who Sold His Skin balanceert op het randje van het toelaatbare. Goed acteerwerk bij een interessant verhaal. Sommige keuzes zijn dan weer minder goed te begrijpen en hadden meer verdieping nodig.

Regie: Kaouther Ben Hania
Cast: Yahya Mahayni | Dea Liane | Monica Bellucci | Koen De Bouw
Speelduur: 104 minuten
Releasedatum:
16-4-2021 | Movies That Matter | later in 2021 in de bioscoop

Share

Wil je reageren?