Weet je, soms heb je van die druilerige dagen dat je het liefste heel de dag binnen blijft en lekker filmpjes kijkt. Dekentje er bij, een flesje wijn (want de dag duurt lang) en veel eten voor een goede bodem. Maar welke films passen eigenlijk bij deze dagen?

Glaasje één

Druilerige dagen associeer ik niet echt met grappige films. Maar waarom zou dat eigenlijk niet kunnen? Je wordt er tenslotte vrolijk van. Bij het eerste wijntje van de dag begin ik dan ook met een vrolijke film.

Ik zelf hou van ontzettende flauwe humor. Monty Python and The Holy Grail is misschien wel het beste voorbeeld van een film die voldoet aan die voorwaarde. Een tijdloze film die humor een nieuw leven inblies. Geen budget voor special effects, dus dan maar gewoon doen alsof je op een paard zit: hilarisch. En wat te denken van ’the killer rabbit’. Whahahaha, wie verzint zoiets.

Glaasje twee

Wijntje nummer twee is bedoeld voor een wat meer serieuze film. La Vita è Bella voldoet aan deze voorwaarde. Ondanks het zware onderwerp – het verhaal speelt zich af in een concentratiekamp – is de film toch voorzien van de nodige dosis humor. Een vader belooft zijn zoontje dat hij een tank wint, zolang hij maar voldoende punten verdient. Om aan deze punten te komen moet hij goed naar zijn vader luisteren. Zou het hem lukken?

Glaasje drie

Nu ik weet of het jongetje heeft verdiend, is het tijd voor nieuw glaasje wijn en film nummer drie. Omdat we bijna op de helft van de fles zijn, is het nu wel tijd voor een lekker zware film. Een film waarbij je kippenvel krijgt, waarbij je jankt (pas de problème) en een film waar je toch even bij na moet denken. Ik denk dat Festen daar wel aan voldoet, aangezien de film over seksueel misbruik gaat. Een Deense film waarin Ulrich Thomsen een grootse prestatie neerzet.

Glaasje vier

Ik ben inmiddels uitgejankt en nodig toe aan een wat luchtigere film, nummer vier al. Nog een potje janken zou niet goed zijn, want dan droog ik uit. Nadenken kan ik gelukkig ook nog steeds.

Memento (let op: spoiler alert) is de ideale vierde film. Een film waarbij het einde het begin is en andersom. Nee, ik heb niet teveel gedronken, dat is echt zo. Ik heb de film inmiddels al een keer of drie gezien, maar eerlijk gezegd snap ik hem nog steeds niet. Kortetermijngeheugen, daar draait het om. De goede man (Guy Pierce) onthoudt niets en tatoeëert alle belangrijke dingen in zijn leven op zijn lichaam.

Glaasje vijf

Ondertussen gaat de tijd net zo snel als dat mijn fles wijn leeg raakt. Kan ik nog nadenken, houd ik mijn ogen nog open? Ja, het moet en zal mij gaan lukken, die fles moet leeg. Glas vijf is de laatste en dat is dan ook te merken. Ik zie niet alles even helder meer. Gelukkig had ik voldoende eten bij de hand, anders had ik het niet volgehouden. Dus geen diepgaande film meer, maar net als bij het eerste glas wijn tijd voor een grappige film. Ik wil namelijk niet depressief naar bed gaan.

Ik zet dan ook The Big Lebowski op. Niet nadenken en gewoon kijken naar een vent die boos is omdat een paar maffioso zijn tapijt hebben ondergepist. Misschien wel één van de leukste films van de gebroeders Coen, met rollen voor Jeff Daniels, John Goodman en Steve Buscemi. Als je het over ‘The Dude’ hebt, weet iedereen gelijk over wie je het hebt. Toch?

Bedje

Na deze laatste film zet is strompelend mijn tv uit en pak mijn tandenborstel. Ik moet wel uitkijken na al die wijn dat ik niet per ongeluk één of ander zalfje op mijn tandenborstel smeer.

In slaap vallen zal geen probleem zijn, gok ik. Nu maar hopen dat ik niet wakker word met een ‘hangover’.

Geschreven door de mannelijke protagonist