Bioscooprituelen

rituelenWie heeft ze niet: rituelen? Ikzelf heb er wel een aantal. Zo doe ik ’s ochtends voordat ik naar het werk ga alles in dezelfde volgorde. Kwestie van gewenning en het scheelt me op het einde van de rit toch weer twee minuten. Twee minuten slaaptijd dus! Ik ben dus een groot voorstander van rituelen.

Bioscooprituelen

Wij hebben als protagonisten ook wel enkele rituelen bij een bioscoopbezoekje. We vertrekken vaak vanuit ons werk met de auto op weg naar LantarenVenster of Cinerama. Standaard een lekker muziekje aan in de auto (lees: Ray Lamontagne, Angus & Julia Stone of andere muziek waar wij van houden). Dat zijn eigenlijk pas de eerste rituelen, want we hebben er velen meer.

De aankomst

Bij aankomst parkeren we de auto bij voorkeur op ongeveer dezelfde plek. Waarom? Ja, waarom eigenlijk. Uit gewoonte denk ik. En het voelt eigenlijk ook gewoon goed. Nadat we bij LantarenVenster zijn aangekomen, gaat de ene protagonist de kaartjes halen en de ander gaat alvast een tafeltje uitzoeken. Als we naar Cinerama gaan, doen we alles samen (behalve naar de wc gaan uiteraard).

Eten

Bij LantarenVenster eten we vaak een hapje. Vaak hebben ze dezelfde kaart, dus de keuze is snel gemaakt. Zouden ze dezelfde kaart erin houden om het ons zo fijn mogelijk te maken? Lekker een Rioja bij het eten en praten over de werkdag. Als we naar Cinerama gaan eten we of op kantoor al, of bij een fastfood-restaurant in de buurt. Bij Cinerama kun je namelijk niet eten.

Time is tikking

Ik ben wel een zenuwlijder, dus een kwartier voordat de film begint, ga ik de andere protagonist al zenuwachtig aanstaren. Zij weet precies wat ik bedoel, dus die werkt snel het resterende eten en drinken naar binnen. Snel nog even plassen, want voor je het weet moet je midden in de film. Dat is geen optie, dus of je nu moet of niet, je gaat nog even naar de wc.

Plekje in de zaal

Wij zitten bij voorkeur bovenin de zaal. Dan heb je het overzicht over de zaal en geen geluiden achter je. Uitzondering op voorgaande is zaal vier bij LantarenVenster. Daar tikt iets in een lamp. Misschien lezen ze wel mee en zullen ze het probleem oplossen. Vaak gebeurt het nog dat als de film net is begonnen er nog een paar laatkomers binnenkomen. Niet erg, maar wel als die voor je neus gaan zitten. Jammer, maar we leren er mee leven. Althans, ik ben er hulp voor aan het zoeken 🙂

Tijdens de film zeggen we bijna niets tegen elkaar, want niets is zo irritant als pratende mensen tijdens de film. Als de film is afgelopen blijven we altijd zitten voor de aftiteling. Die hoort toch ook gewoon bij de film? Vaak zijn we trouwens ook benieuwd naar de muziek die in de film zat. En waar vind je titel en artiest van het nummer terug? Juist, in de aftiteling.

Napraten

Als we weer in de foyer zitten, praten we altijd nog even na. Wat vonden we bijvoorbeeld van de film? Toppertje, tegenvaller, feelgood film of gewoon okee. We bespreken het allemaal. Daarna is het tijd voor de terugreis. Hup de auto weer in. De muziek lekker hard. Nadat ik bij het station ben afgezet, gaan we weer ieder ons eigen weg.

Misschien is het verhaal hierboven heel herkenbaar en heel normaal. Maar het is zeker een wekelijks ritueel bij ons. Wij voelen ons er goed bij en hopen dit nog jaren vol te houden.

Geschreven door de mannelijke protagonist

Share

Wil je reageren?