Dit eerste deel van IFFR 2021 was vermoeiender dan dat ik gewend ben. Dat klinkt ergens wat raar, maar is het niet. Normaal bezoek je IFFR namelijk fysiek, waardoor je bomvol met energie weer naar huis ging. Nu bleef het beperkt tot het kijken van films op mijn zelf gefabriceerde thuisbioscoop op de zolderkamer. Nog steeds heel gaaf, maar het kostte dus meer energie, ook omdat je al zoveel thuis bent. Het uitje was er niet. Dat neemt overigens niet weg dat er een paar pareltjes te zien waren, net als dat er een draak bijzat. Zonder draken geen pareltjes, dus dat is dan ook helemaal prima. Mijn samenvatting van het eerste deel van IFFR 2021!

De parels

Beide parels die ik zag, zijn ook in de prijzen gevallen. Dat kan maar een ding betekenen: de jury heeft smaak. Zo won El Perro Que No Calla van Ana Katz de VPRO Big Screen Award. Dat is heel goed nieuws, want dat betekent dat deze, zodra het weer kan, ook in de bioscopen te zien zal zijn. Later zal de film ook op NPO 2 te zien zijn. Een niet alledaagse film, die we raar zouden vinden als er geen corona was geweest. Nu kun je jezelf er alles bij voorstellen. Daarnaast leef je erg mee met de hoofdpersoon, waar bijna niets mee lijkt te zitten.

Het tweede pareltje dat ik zag, was het Kosovaarse Looking for Venera. Deze (g)rauwe film won een van de twee Special Jury Awards. Heerlijk geacteerd in een troosteloze omgeving waar mannen het voor het zeggen hebben. Hoe mooi is het dan om te zien dat een jong meisje haar kont in de krib gooit. Prachtig verfilmd, vooral als het gaat om de genegenheid.

De (niet alledaagse) aanraders

Als je denkt het beter te weten, maar niet weet hoe je dit moet uitvoeren, dan is het misschien verstandig om niets te doen. Daar denkt Gritt in het gelijknamige Gritt anders over. Een fraaie documentaire-achtige coming of age film die je niet zo vaak voorbij ziet komen. De onrust die zij ervaart, ervaar je ook als kijker, mede door het cameragebruik.

Ook fraai was het Georgische Bebia, à Mon Seul Désir. Dit is een contrastrijke coming of age waarin we een jonge Ariadna zien, die steeds beter begrijpt waarom ze niet meer thuis woont. Zij is aangewezen om haar oma’s ziel thuis te brengen. Wat de reis haar eigenlijk brengt, is antwoorden op vragen die ze al zo lang had. Wat een familie zeg!

De Nederlands-Bosnische productie Quo Vadis, Aida? gaan we op 29 april ook nog in de bioscoop zien. Dat zal waarschijnlijk wel een succesvolle film zijn. Daar zijn twee redenen voor. De eerste is dat de film de publieksprijs won op IFFR. Meestal doen die films het daarna namelijk ook goed in de bioscopen. De tweede reden is dat de film gaat over de val van Srebrenica, waar wij gezien de Nederlandse betrokkenheid alles van (zouden moeten) weten. Een beklemmende film die gebaseerd is op de waarheid, maar waarin enkele fictieve personages vechten voor hun leven onder het toeziend oog van Nederlandse VN-soldaten.

Overigens was First Cow ook te zien op IFFR, maar die zag ik in 2020 al, op LIFF. Zeker ook een aanrader!

De meer dan prima films

We beginnen bij de winnaar van de prestigieuze Tiger Award: Pebbles. Deze Indiase film zou zeker ook wel een bioscooprelease mogen krijgen. Een toch wel toegankelijke film, waarin je duidelijk de kant kiest van een jongetje, boven die van zijn dronken en agressieve vader. Deze film roept sowieso vragen op. Een film waarvan ik zeker weet dat die in de bioscoop komt, is Dear Comrades! 11 maart is dat, mits de maatregelen niet meer gelden natuurlijk. Deze zwart-wit film waarin licht en contrasten belangrijke rollen spelen, gaat over Liudmila. Zij moet kiezen tussen haar communistische partij en het leven van haar dochter.

Andere films die op het eerste deel van IFFR 2021 draaiden en later ook in de bioscoop te zien zijn, zijn de Deense zwart komische wraakfilm en tevens openingsfilm Riders of Justice (18-3) en het Poolse Sweat (15-4). Die laatste is vooral eng als het gaat om het gebruik van sociale media. Iedereen ziet je, maar weet niet wie je echt bent.

De opmerkelijke documentaire Landscapes of Resistance kwam als een luisterboek tot je, waardoor je in de gedachte ziet hoe Sonja heeft geleden. Een waarschuwing ook, want er zijn gelijkenissen te trekken met de tijd waarin we nu leven. In de Chinese coming of age Bipolar niets van dat alles. Vele genres komen hier samen, wat ook tot uiting komt in de filmbeleving.

De oké, maar niet meer dan dat films

Hoge verwachtingen had ik van Lone Wolf. Helaas kwamen die maar deels uit. De manier van filmen – je ziet vooral verborgen camera’s, afgetapte telefoons, skype-sessie en bewakingsbeelden – had een toegevoegde waarde, maar de dreiging kwam niet over. Hierdoor ontbrak helaas de gewenste spanning. Spanning was zeker ook niet te vinden in het absurdistische Mandibules. Dat dit een rare film zou zijn, wist je van tevoren al. Want hoe vaak zie je nu een grote vlieg in een film voorbij komen. Deze Franse rip off van Dumb and Dumber verschijnt op 1 april in de bioscoop, en dat is geen grapje.

The Year Before the War komt niet in de bioscoop, maar dat is misschien ook niet raar. Het was best een lastige film en daardoor lastig te volgen. Cinematografisch gezien wel erg fraai en zeker het begin nodigt erg uit.

De matige films

Je weet dat je op IFFR altijd ook wat tegenvallende of gewoon slechte films ziet. Dead & Beautiful – later in 2021 in de bioscoop – van fotograaf David Verbeek was er daar een van. Een vampierenfilm waar de echte liefhebbers hun bebloede vingers bij zullen aflikken. Iets teveel plottwists als je het mij vraagt. In La Nuit des Rois waren geen plottwists te zien, maar wel een hoop toneelspelende gevangenen. Erg jammer, want het sterke beging zwakt daardoor snel af. Je ziet geen spannend verhaal van de gevangene, daar waar je dat wel verwacht.

Sexual Drive was een viezig drieluik over lustopwekkend eten. Nou, daar was dus echt werkelijk waar niets geils aan. De verhalen zouden spannend moeten zijn, maar waren door dat eten eerder grappig. Dat heeft misschien ook wel met het cultuurverschil te maken.

De draak

Wat was Mayday een zware zit zeg. Zo een beetje alles wat fout kon gaan in deze film, ging fout. Op zich was het verhaal nog wel leuk bedacht, maar na de hoopvolle start, viel de film helemaal in duigen. Het was allemaal te geforceerd en de blauw, gele en rode beelden hadden 0,0 toegevoegde waarden. Terug naar de tekentafel Cinorre, want dat je talent hebt kun je wel zien. Nu de uitvoering nog en misschien iets minder kunstzinnig willen zijn.

Tweede deel IFFR 2021

Ik zie jullie graag fysiek in juni, wanneer het tweede deel van IFFR 2021 plaatsvindt, van 2 tot en met 6 juni. Laten we hopen dat we daar aanwezig kunnen zijn, want dat zou betekenen dat we minder zorgen aan ons hoofd hebben als het gaat om onze gezondheid en die van onze naasten. Gezondheid gaat boven alles.