Onze blindspots van 2016!

Onze blindspots van 2016Naast ons eindejaarslijstje met onze hoogtepunten van het afgelopen jaar, hebben nog een lijstje: onze blindspots van 2016! Dat is ons lijstje met films die we hebben gemist in 2015. Natuurlijk hebben we heeeeeeeeeel veel films gemist, maar welke van die gemiste films willen wij nog steeds zien? Een overzicht per maand. Waarschuwing: het is best een lange lijst aangezien wij met zijn tweeën zijn. Ook wel fijn om zo een lange lijst op te stellen trouwens, dan weten we precies welke films we nog willen zien in 2016, 2017 en daarna. Het idee komt trouwens niet van onszelf, maar van Nostra van defilmkijker.com.

Januari

Hoewel wij geen fan zijn van de Nederlandse film, komt onze eerste ‘misser’ toch van Nederlandse bodem: Gluckauf. Of mogen we die toch tot een buitenlandse film rekenen, aangezien hij uit Limburg komt? Wat we van de trailer hebben gezien, sprak ons zeer aan. Niet zo een typische Nederlandse film, maar een echte drama zoals onze zuiderburen die zo mooi kunnen maken. Grauw, hartverscheurend en niet zo zoetsappig. Over de liefde tussen een vader en zoon en een niet zo een fijne uitstaande schuld bij de onderwereld. Mooie soundtrack ook van Douwe Bob. Altijd fijn als de muziek mooi is en bij de film past. We zijn benieuwd!

 Vorig jaar hadden we Boyhood die hoge ogen gooide in de vele eindejaarslijstjes, maar dit jaar was dat Girlhood. In tegenstelling zijn zijn tegenhanger is dit geen Amerikaanse film, maar een Franse. En waar houden De Protagonisten van? Juist, van Franse films. We weten eigenlijk ook niet waarom we deze film gemist hebben, maar zien willen we hem zeker. Een jong meisje dat van school wordt gestuurd en vervolgens maar de straten van Parijs onveilig maakt met andere meisjes. Ja, wat moet je anders?

Februari

Inherent Vice schijnt een film te zijn die je of helemaal geweldig vindt of helemaal niets. Dus kan iemand ons vertellen of we hem ook echt moeten gaan kijken? We zijn namelijk stiekem toch wel heel benieuwd of Joaquin Phoenix de sterren van het doek speelt. Hij speelt namelijk een privédetective die verslaafd is aan drugs. Dat lijkt ons ook wel goede samen te gaan: privédetective en drugs. Not!

Vorig jaar was Foxcatcher nog kanshebber op een Oscar en nog steeds hebben wij hem niet gezien. Niet dat we iets met de Oscars hebben, maar toch. Worstelen is alles wat er toe doet in deze film over de worstelbroers Schultz. Channing Tatum, een onherkenbare Steve Carell (in een serieuze rol) en Mark Ruffalo (zijn wij een beetje verliefd op als hij lacht) spelen blijkbaar grootst. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal, dus misschien een keer niet zo een typisch opgedirkte Amerikaanse dramafilm.

Het moet niet gekker worden, weer een Nederlandse film die we nog willen zien: Zurich. Of een soort van Nederlandse film dan, aangezien er ook Belgen en Duitsers in meespelen. De hoofdrolspeelster is in ieder geval een Nederlandse: Wende Snijders. We krijgen in deze film meer te weten over het truckerswereldje. Voor ons in ieder geval een onbekende wereld. Iew, we zien net trouwens dat Arry Batsma ook meedoet. Is hij dan nog wel de moeite waard, of zijn we ontzettend bevooroordeeld?

En daar is nog een film die was genomineerd voor een Oscar: Selma. Marthin Luther King is de man waar alles om draait, maar het verkrijgen van stemrecht voor één ieder die in Amerika leeft is het einddoel. Destijds hebben wij hem niet gezien omdat we het idee hadden dat het net een iets te ‘gemaakte’ film is. Achteraf misschien stom, maar soms moet je keuzes maken. Hij staat desalniettemin nog steeds op ons lijstje.

Tering, er komt geen eind aan deze maand. Wild is namelijk ook al een film die we nog willen zien. Reese Witherspoon (geen grapjes dit keer over haar naam) die er in haar eentje op uit trekt. Een soort van vrouwelijke Chris McCandless (alias Alexander Supertramp) uit Into the Wild. We zijn benieuwd of zij het wel overleeft (we hoeven geen antwoord).

Heel weinig over teruggelezen in de verschillende eindejaarslijstjes, maar de mensen die hem wel hebben gezien, zijn bijna allemaal lyrisch: A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence. Je moet de titel een keer of 32 lezen voordat je daadwerkelijk begrijpt wat er staat, maar als je hem eenmaal doorhebt kom je erachter dat het een prachtige titel is. Benieuwd of de film ook zo goed is.

Maart

Eindelijk zijn we bij de maand maart aanbeland. Loin des Hommes is de enige film van die maand die we toch eigenlijk wel echt hadden willen zien. In LantarenVenster heeft hij best lang gedraaid, maar wij vonden op één of andere manier toch een excuus om niet te gaan. Algerije is het land waar het zich afspeelt, in het jaar 1954. Een leraar krijgt de opdracht om een man die van moord wordt verdacht naar de rechtbank te begeleiden. Die rechtbank ligt nou niet bepaald niet om de hoek, want ze moeten namelijk het Atlasgebergte over. Doen ze niet met de trein of de auto? Geen van beide, gewoon te voet.

April

Deze documentaire heeft de mannelijke protagonist opgenomen en nog steeds niet gezien: The Look of Silence. Hij kan hem dus al redelijk snel van deze lijst afstrepen. De documentaire is het vervolg op The Act of Killing en speelt zich af in Indonesië. Massamoorden werden daar tussen 1965 en 1966 gepleegd. Een man die zijn broer daarbij verloor gaat op zoek naar de daders en confronteert hen daarmee. Wij gokken dat deze documentaire wel impact zal hebben. Snel kijken dus.

Eén van ons is een ontzettende Michael Fassbender-fan (ik noem geen namen) en heeft nog steeds Frank niet gezien. Dat kan toch niet? Een film waarin Frank (Fassbender) in een band speelt. Niets aan het handje zou je denken, maar niets is minder waar. Hij heeft namelijk altijd met een papier-maché masker op, ook onder de douche. En dan is het verhaal nog gebaseerd op een waargebeurd verhaal ook: hilarisch!

Nog een film die we hebben gemist in april: Les Combattants. Frans, dus ja, die willen wij zien. Arnaud en Madeleine ontmoeten elkaar in de zomer en gaan samen trainen om bij het leger te komen. Hoewel het een dramafilm is, schijnt hij ook ontzetten grappig te zijn. Mooie combinatie (woordgrapje)! Ja toch?

Juni

Hey, jullie vergeten mei? Nee hoor, mei was een maand waarin we films hebben gezien, maar geen ‘missers’ hadden. Die slaan we dus lekker over. Juni heeft trouwens ook maar één film die we hebben gemist: Prins. Hou op, dit kan echt niet meer. Weer een Nederlandse film die De Protagonisten graag willen zien. Het moet niet gekker worden. We verwachten trouwens niet dat een hoogstaande film is, maar wel een erg verrassende. Criminaliteit voert de boventoon en dat is in het geval van Ayoub niet altijd even gunstig. Ook Freddy Tratlehner (Vieze Fur) van De Jeugd van Tegenwoordig speelt mee. Lachen man!

Juli

La Isla Minima heeft bij ons hoog op het lijstje gestaan. In het zuiden van Spanje worden enkele moorden gepleegd en aan twee totaal verschillende rechercheurs de vraag of ze dit willen oplossen. Deze film draaide voor ons jammer genoeg niet op een voor ons gewenste tijd. Die moeten we dus nog echt gaan kijken.

Wij zijn niet van de animatiefilms, maar Inside Out hebben wij bijna op ieder jaarlijstje voorbij zien komen. Dan kan het toch haast niet anders dan dat het een goede film is. Naar wij begrijpen geen animatiefilm voor kinderen, maar meer voor volwassenen.

De laatste film die we in juli hebben gemist, is La Loi du Marché. Thierry heeft moeite om een baan te vinden. Wanneer hij eindelijk een baan vindt als bewaker van een winkelcentrum, moet hij alleen ook een collega gaan bespioneren. Eigenlijk gaat dat tegen zijn principes in. Maar ja, hij heeft wel een baan.

Augustus

In deze maand heeft The Diary Of A Teenage Girl gedraaid. Een film die de vrouwelijke protagonist nog hééééééél graag (ja, echt heel graag) wilt zien. Dat heeft onder andere te maken met dat het verhaal zich afspeelt in de jaren 70, de tienerjaren van de vrouwelijke protagonist.

Victoria is er ook één die hoog op ons lijstjes staat. Een bijna twee uur durende film die in één keer is geschoten. Waar het verhaal dan over gaat is al bijna niet belangrijk meer. Het getuigt van lef en het verhaal moet dan haast wel kloppen. Op enkele eindejaarslijstjes is deze film zelfs op nummer 1 gezet in zijn eindejaarslijst. We kunnen niet wachten totdat deze beschikbaar is op video on demand. Of is hij al beschikbaar?

September

Terwijl de zomervakantie in Nederland overal is afgelopen, scheen er een paaltje te hebben gedraaid in de bioscoop: Mia Madre. Toch wel raar trouwens dat we hem nergens in de eindejaarslijstjes terug hebben gezien. Maar goed, dat zegt natuurlijk niet altijd iets. Een film over een Italiaanse regisseuse die te maken krijgt met een vervelende Amerikaanse ster (gespeeld door John Turturro), een zieke moeder, een ex-man die van alles en nog wat wil, een opgroeiende tienerdochter (die zijn lastig) en een nieuwe relatie die aandacht vergt. Best veel zorgen lijkt ons zo.

De winnaar van de beste film in Cannes, kan natuurlijk niet ontbreken: Dheepan. De reden dat we niet daar deze film zijn geweest heeft echter een geschiedenis. De winnaar van 2014 was namelijk de Turkse Winter Sleep. Voor ons echt de tegenvaller van het jaar in 2014. Aangezien we niet nog een teleurgesteld wilden worden, hadden we besloten Deephan ooit maar lekker thuis op de bank te bekijken. En eigenlijk kan hij alleen maar meevallen. Het gaat in ieder geval over een nep-gezin (papa, mama en dochter) uit Sri-Lanka die in Frankrijk als vluchtelingen erkend willen worden. Kennen ze elkaar wel goede genoeg om de juiste instanties te overtuigen? Dat is de hamvraag.

The Wolfpack is een documentaire die gaat over zes broers die hun huis eigenlijk nooit verlaten door toedoen van hun ouders. Het enige waar ze zich heel erg in interesseren zijn films. Zelfs zo erg dat ze veel films thuis naspelen. Dit alles hebben ze gefilmd. Dat wordt raden welke films ze nadoen gokken wij. Wel erg eenzaam lijkt ons, ook al zijn ze met zijn zessen.

Ook van deze film schijn je te houden, of juist niet: Knight Of Cups. De regisseur (Terrence Malick) staat er om bekend om acteurs (ook grote namen) gewoon in zijn geheel uit de film te knippen. Christian Bale en Natalie Portman is dit gelukkig niet overkomen. Bale speelt een scenarist die nogal depressief is. Een waarzegster (Portman) lijkt hem echter te helpen.

Verrek zeg, nog een film met Michael Fassbender die we gemist hebben, of althans de vrouwelijke protagonist. De mannelijke protagonist namelijk heeft niet zoveel met westerns en Slow West is toch echt een western. Kogels ontbreken uiteraard niet. En dat terwijl hij o benen heeft net als Lucky Luke. Piew piew (we proberen rondvliegende kogels na te doen).

Oktober

Emily Blunt is een fijne actrice om naar te kijken, maar dan wel vooral in filmhuisfilms. Nu is Sicario niet bepaald een filmhuisfilm, dus die hebben wij links laten liggen. Nu deze film op menig eindejaarslijstje toch voorbij is gekomen, kunnen wij bijna niet om deze film heen. Veel actie, want Blunt gaat als FBI agente de strijd aan tegen drugsbendes in de grensgebieden tussen Amerika en Mexico. Een goede actiefilm op zijn tijd vinden ook wij wel lekker hoor.

De inmiddels vierde film van fotograaf Anton Corbijn is ook in oktober verschenen: Life. Hoe toepasselijk dat deze film gaat over een fotograaf (Robbert Pattinson) die James Dean volgt. Een vriendschap ontstaat vervolgens tussen de twee. Misschien wel de bekendste foto van James Dean komt uitgebreid aan bod in de film.

Une Enfance lijkt volgens ons op een film die we al wel gezien hebben: Le Dernier Coup De Marteau. een 13-jarig jongetje moet bijna in zijn eentje voor zichzelf en zijn jongere broertje zorgen. Dat alles omdat zijn moeder en stiefvader niet de meest geweldige ouders zijn.

De Nederlandse inzending voor de Oscars was al bekend nog voordat de film in de bioscopen te zien was: The Paradise Suite. Naast dat die titel niet echt Nederlands klinkt, vinden wij dat een nogal gewaagde gok. Het verhaal speelt zich af in Amsterdam en gaat over meerdere personen, allemaal van buitenlandse komaf. Vandaar de Engelse titel gokken wij. Of zou het zijn om de film beter te kunnen distribueren?

November

Zo, we zijn er bijna. November is de een-na-laatste maand. The End Of The Tour gaat net als Life over iemand die iemand volgt. Dit keer is Jesse Eisenberg (The Social Network) degene die een bekende Rolling Stone-journalist volgt. Verrassing, ook hier ontstaat een innige vriendschap.

Corn Island lijkt ons weer een film die perfect in ons straatje past. Destijds hebben we de keuze gemaakt tussen Rams en deze film. Een Georgische film (nog nooit één gezien uit dat land) die ingaat op een overstroming en wat de gevolgen hiervan zijn. Niet de problemen die dit oplevert, maar juist de mogelijkheden. Het moge duidelijk zijn dat mais een grote rol speelt.

Een film die gaat over iemand die zich voordoet als Adolf Hitler: Er Ist Wieder Da. Hij gaat de straten op om te kijken hoe de ‘gewone’ Duitser op zijn terugkomst reageert. De film is een boekverfilming en gezien de vluchtelingenkwestie lijkt ons dit een erg actuele film. 

December

Daar is dan de laatste maand. Mon Roi is er een beetje doorheen geglipt bij ons. Vincent Cassel speelt één van de hoofdrollen (Georgio). Hij was/is de minnaar van Tony, die een ernstig ski-ongeluk heeft gehad. In de herstelperiode kan zij nadenken over haar relatie met Georgio.

De laatste film die wij nog willen zien, is Our Little Sister. Een Japanse film die gaat over drie zussen die allemaal onder één dak leven. Na de dood van hun vader – die ze al 15 jaar niet gezien hebben – ontmoeten ze voor de eerste keer hun jongere halfzus. Dat klikt zo goed dat ze vragen of ze bij hen wil komen wonen.

Wat een bevalling!

Zo wat een bevalling zeg. Wij dachten even een lijstje in elkaar te flansen met films die we gemist hebben. Blijken het in totaal toch 32 films/documentaires te zijn. Dat is tweederde van het totaal dat wij in 2015 in de bioscoop hebben gezien. Enkele films zullen we waarschijnlijk nooit zien en sommige vinden we misschien nog wel pareltjes. De tijd zal het leren.

Wij hebben ons bij het opstellen van deze lijst mede laten inspireren door de vele eindejaarslijstjes van andere collegabloggers. De Protagonisten willen De Filmkijker, Filmliefhebber, Be Cool, Sodapop, Naar de film, Gert Verbeek, De Filmrecensent, Klakkeboem, Ongevraagd filmadvies, Sweet movies, Meneer Vevie, Mcurl, Review and Roses, IMVerhoeven, Fresh Bananaz en Moviescene dan ook graag bedanken voor hun eindejaarslijstjes.

Welke films raden jullie ons aan om als eerste te kijken?

Share

14 gedachtes over “Onze blindspots van 2016!

  1. Van januari heb ik beide films niet gezien, maar ben erg benieuwd naar Girlhood, die staat ook al een tijdje op m’n to watch lijst.

    Februari heb ik zowel Inherent Vice als Foxcatcher gezien. Het acteerwerk in de eerste is voortreffelijk en de film heeft z’n momenten, maar als geheel was het niet helemaal m’n ding. Foxcatcher is een langzame film, maar dat vond ik in dit geval totaal niet erg met zulk prachtig acteerwerk. Selma draaide net zoals Foxcatcher op het PAC festival (in februari is er weer eentje, dus misschien een tip om er naar toe te gaan, draaien echt het soort films dat jullie zeker waarderen), deed het net niet helemaal voor me, maar zeker het bekijken waard. Ook Wild draaide daar….Witherspoon wist me niet te overtuigen, maar ik was in de minderheid. A Pigeon…dat vond ik een erg interessante film vanwege z’n vaste camerastandpunten en bijna toneelachtig gevoel en bizarre situaties.

    Loin des Hommes heb ik niet gezien.

    The Look of Silence stond in m’n top 10, dus dat is een must see. Frank was een beetje vreemd maar is wel erg boeiende film. Les Combattants wist me erg te boeien, de interactie tussen de hoofdrolspelers is overtuigend en als geheel goed.

    Prins heb ik ook gezien en alhoewel deze door iedereen de hemel in werd geprezen en hij echt wel z’n momenten heeft snapte ik die hype zelf niet helemaal.

    La Isla Minima heb ik een 7 gegeven en het is een film die echt een goede sfeer heeft (deed me een beetje aan True Detective denken). Inside Out stond ook in m’n top 10, dus een must see!

    Hetzelfde geld natuurlijk voor Victoria 🙂

    Van de september films heb ik alleen The Wolfpack gezien en dat is door z’n bizarre verhaal een erg fascinerende documentaire.

    Ik denk dat Sicario jullie wel positief kan verrassen want het voelt aan als een erg realistische film. Misschien niet puur arthouse, maar leunt echt wel die kant op.

    The End of Tour is mooi acteerwerk van beide acteurs en goede dialogen.

    De december films heb ik beide niet gezien.

  2. OK, kunnen we voor volgend jaar afspreken dat jullie eerst jullie eigen Blindspot artikel plaatsen en ik het erna doe? Kan ik nog wat filmtips meepikken 🙂

    Zojuist in ieder geval mijn watchlist uitgebreid met heel wat nieuwe titels.

Wil je reageren?